Baket kailangan munang saktan

Bago ipagkaloob ang simpleng kaigayahan?

Baket kailangan puso’y parusahan

Bago pagmamahal iyong pagbigyan?

Ginagawa mo lang bang pambawi

Sa mga sakit na ikaw ang sanhi

Ang pagpapakita ng pagmamahal

Sa twing ika’y may pagkakamali

Kahit ilang beses mo kong saktan

Ikaw pa rin sa puso ko’y laman

Kahit ilang beses mo kong parusahan

Patuloy pa ring ibibigay ang kapatawaran

Subalit puso koy napapagod din

Patuloy na sakit di na kayang sikmurain

Pagtatakip sa katotohanan mahirap ng gawin

Sobra ng nasaktan parang di ko na kaya pang tanggapin.

Sana ako’y minahal mo rin

Dahil sa puso ko’y ikaw naninirahan pa rin

Sana ko’y isama sa itong mga pangarap

At pagbibigay prioridad mo ay ipadama mo rin.

——————————————————

I just saw a crumpled paper in my wallet. Surprisingly, I saw this poem scribbled in a scrap paper. wrote this long time ago. Probably as one of my coping strategies to nurse my wounded heart…and ego..hahaha